CORPUS BIBLIORUM ÆTATIS REFORMATIONIS | ||
| [Titelseite] zum Textanfang | ||
NOVUM IN[=]
APUD INCLYTAM
CUM PRIVILEGIO
| ||
| [73-2] zum Textanfang | ||
|
EUANGELIUM SECUDUM
MARCUM | ||
| [I] | ||
|
[1] [4]INiti‹um› eu‹an›gel₍ii₎ Iesu Chri-
₍st₎i fil₍ii₎ dei, [2] sicut scriptum e₍st₎ in prophetis. Ecce ego mitto nunci‹um› meum ante faciem tuam, qui pr₍ae₎parabit viam tu‹am› ante te, [3] vox clamantis in deserto, para[-] te viam domini, re₍ct₎as facite semitas eius. [4] Erat baptiz‹an›s in deserto Ioannes, ‹et› pr₍ae₎dicans baptism‹um› p₍oe₎nitenti₍ae₎ in remissionem peccato‹rum›. [5] Et egredieban- tur ad eum tota Iud₍ae₎₍ae₎ regio, ‹et› hie- rosolymit₍ae₎, ‹et› baptizabantur omnes ab illo in Iordane flumine, confiten- tes peccata sua. [6] Erat ‹autem› Ioannes ve₍st₎i[-] tus pilis cameli ‹et› zona pellicea circa l‹um›[-] bos suos, ‹et› vescebatur locu₍st₎is, ac mel- le sylve₍st₎ri, [7] ‹et› ‹prae›dicabat, dicens. Veniet qui fortior e₍st₎ me po₍st₎ me, cuius non sum idoneus, ut procumbens solvam corrigiam calciamento‹rum›. [8] Ego quidem baptizavi vos in aqua, ille vero bapti- zabit vos spiritu san₍ct₎o. [9] Et fa₍ct₎nm e₍st₎ in diebus illis, venit Iesus a Naza- reth Gali₍ae₎₍ae₎, ‹et› baptizatus e₍st₎ a Ioan- ne in Iordane. [10] Et ₍st₎atim cum ascende- ret ex aqua vidit discindi c₍oe₎los, ‹et› s‹piritum› quasi columb‹am› descendent‹em› super ill‹um›. [11] Et vox fa₍ct₎a e₍st₎ de c₍oe₎lis. Tu es filius meus dile₍ct₎us, in quo mihi bene com- placitum e₍st₎. [12] Et continuo spiritus illum emittit in desertum, [13] ‹et› erat illic in deser[-] | ||
| G to dies | ||
| [74-2] zum Textanfang | ||
| EUANGELIUM 74 | ||
|
to dies ‹qua›draginta, ‹et› tentabatur a sata-
na, erat‹que› c‹um› best₍ii₎s, ‹et› angeli mini₍st₎ra- bant illi. [14] Po₍st₎‹quam› aut‹em› traditus esset Io- annes. venit Iesus in Galil₍ae₎am pr₍ae₎di- cans euangelium regni dei, [15] ‹et› dic‹en›s. im[-] pletum e₍st₎ tempus, ‹et› appropinquavit regn‹um› dei, resipiscite ‹et› credite euan- gelio. [16] C‹um› ambularet ‹autem› secus mare ga[-] lil₍ae₎₍ae₎, vidit Simon‹em› ‹et› Andre‹am› fratrem eius, iacientes retia in mare, erant e‹nim› pi[-] scatores. [17] Et dixit eis Iesus. Venite post me, ‹et› faciam vos fieri piscatores ho‹minum›. [18] Et protinus reli₍ct₎is retibus, secuti sunt eum. [19] Et progressus illinc pusillum, vidit Iacob‹um› filium Zebed₍ae₎i, ‹et› Ioann‹em› fra[-] trem eius, qui ‹et› ipsi in navi sartiebant retia, [20] ‹et› ₍st₎atim vocavit illos. Et reli₍ct₎o patre suo Zebed₍ae₎o in navi c‹um› mercen[-] nar₍ii₎s, secuti sunt cum. [21] Et ingrediuntur Caperna‹um›, ‹et› ₍st₎atim sabbatis ingres- sus in synagog‹am› docebat. [22] Et ₍st₎upebant su‹per› do₍ct₎rina eius. Erat e‹nim› docens eos tan‹quam› potestat‹em› habens, ‹et› n‹on› sicut scri- b₍ae₎. [23] Et erat in synagoga eo‹rum› homo in sp‹iritu› imundo, ‹et› exlamavit, [24] dicens. Ah, Quid rei nobis tec‹um› e₍st₎ Iesu nazarene, veni₍st₎i ad perdendum nos? Novi te qui sis, san₍ct₎us dei. [25] Et increpavit illum Iesus, dicens. Obmutesce ‹et› exi de ho- mine. [26] Et cum discerpsisset eum spiritus imundus, ‹et› exclamasset voce magna, ex₍ii₎t ab eo. [27] Et ob₍st₎upuerunt omnes, ita ut conquirerent inter se, dicentes. Quid e₍st₎ hoc? Qu₍ae₎ do₍ct₎rina nova h₍ae₎c? Quia cum potestate etiam spiriti- bus immundis imperat, ‹et› obediunt ei. [28] Emanavit autem fama eius ₍st₎atim in totam undi‹que› regionem Galil₍ae₎₍ae₎ finitimam. [29] Et protinus e synagoga | ||
| egressi | ||
| [75-2] zum Textanfang | ||
| SECUNDUM MARCUM 75 | ||
|
egressi, venerunt in dom‹um› Simonis ‹et›
Andre₍ae₎, c‹um› Iacobo ‹et› Ioanne. [30] Socrus ‹autem› Simonis decumbebat febricitans, ‹et› statim dicunt ei de illa. [31] Et accedens erexit eam appreh‹en›sa manu eius, ‹et› re- liquit eam febris continuo, ‹et› mini₍st₎ra[-] bat eis. [32] Vespere ‹autem› fa₍ct₎o c‹um› occidisset sol, afferebant ad eum ad o‹mne›s male ha[-] bentes, ‹et› qui a d₍ae₎monio agitaban‹tur›. [33] Et civitas tota congregata erat ad ho- ₍st₎i‹um›. [34] ‹et› sanavit multos qui ₍ae₎grotabant var₍ii₎s morbis, ‹et› d₍ae₎monia multa e₍ji₎cie[-] bat, ‹et› non sinebat loqui d₍ae₎monia, quoniam nover‹an›t illum [35] ‹et› mane mul- ta adhuc no₍ct₎e c‹um› surrexisset, egressus e₍st₎, ab₍ii₎t Iesus in desert‹um› loc‹um›, ibi‹que› c‹um› orabat [36] ‹et› ‹pro›secutus e₍st₎ e‹um› Sim‹on›, ‹et› ‹qui› c‹um› illo erant. [37] Et c‹um› invenissent eum, di[-] cunt ei, Omnes te qu₍ae₎runt. [38] Et ait illis. Eamus in proximos vicos, ut ‹et› ibi ‹prae›di[-] cem. In hoc e‹nim› egressus sum. [39] Et erat pr₍ae₎dic‹an›s in synagogis eorum. ‹et› in to- ta Galil₍ae₎a, ‹et› d₍ae₎monia e₍ji₎ciens. [40] Et ve- nit ad eum leprosus deprecans eum, ‹et› genu illi ₍fl₎e₍ct₎t‹en›s, ac dicens illi. Si vis po- tes me mundare. [41] Iesus autem misertus protensa manu, tetigit illum, ‹et› dicit ei. Volo, mundare. [42] Et cum dixisset, ₍st₎a- tim discessit ab eo lepra, ‹et› mundatus e₍st₎. [43] Et c‹om›minatus ei, ₍st₎atim eiecit ill‹um›. [44] ‹et› dicit ei. Vide ne cui ‹qui›c‹quam› dicas, sed abi teipsum o₍st₎ende principi sacerdotum, ‹et› offer pro emundatione tua qu₍ae₎ pr₍ae₎[-] cepit Moses in te₍st₎imonium illis. [45] At il[-] le egressus c₍ae₎pit pr₍ae₎dicare multa ‹et› di[-] vulgare sermon‹em›, ita ut iam non posset manife₍st₎e introire in civitatem, sed fo- ris in desertis locis erat, ‹et› convenie- bant ad eum undi‹que›. | ||
| G 2 Et iteru | ||
| [Juni 2006 – Wolf-Dieter Syring] zum Textanfang | ||